Η 15η Αυγούστου είναι μία από τις πιο ιερές ημέρεςγια την Ορθοδοξία, τη Χριστιανοσύνη και την Ελλάδα μας.
Είναι η μέρα της Παναγίας. Της Μάνας, που έχουμε όλοι μέσα στην καρδιά μας.
Εκείνης που στρεφόμαστε σιωπηλά, όταν οι λέξεις τελειώνουν.
Που της μιλάμε από μέσα μας, με πόνο ή με ευγνωμοσύνη, με φόβο ή με ελπίδα.
Είναι η παρηγοριά μας. Το στήριγμά μας. Η σκέπη,που μας σκεπάζει στα δύσκολα και μας χαρίζει φως στα σκοτεινά.
Κάθε κερί που ανάβεται αυτές τις μέρες είναι μια ψυχή, που ζητά ή ευχαριστεί.
Κάθε βλέμμα που σηκώνεται στον ουρανό κρύβει αγάπη, πίστη και προσδοκία.
Και δεν υπάρχει σπίτι στη Ρόδο, που να μη φυλά μέσα του μια εικόνα της Παναγίας, μια προσευχή που δεν ειπώθηκε ποτέ δυνατά.
Η Παναγία είναι δύναμη. Είναι η ελπίδα, που μας κρατά όρθιους. Το κουράγιο να πέφτουμε και να ξανασηκωνόμαστε. Να μην χάνουμε την πίστη μας, ακόμα κι όταν όλα δοκιμάζονται.
Το ξέρουμε καλά αυτό εμείς οι Ροδίτες.
Ξέρουμε από δοκιμασίες. Μα ξέρουμε και από αντοχή. Από επιμονή. Από αξιοπρέπεια.
Η καθημερινότητα παραμένει απαιτητική. Οι προκλήσεις, πολλές και σύνθετες.
Όμως μέσα σε αυτόν τον αγώνα, υπάρχει πάντα κάτι πιο μεγάλο:
Η αγάπη μας για τον τόπο. Για τα παιδιά μας. Για τη ζωή που θέλουμε να χτίσουμε.
Και αυτή η αγάπη, είναι που μας ενώνει και μας δίνει λόγο να συνεχίζουμε.
Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, με ευλάβεια, με ταπεινότητα και με την καρδιά μας ανοιχτή.
Η Χάρη Της να φωτίζει τη Ρόδο μας. Να σκεπάζει κάθε Ροδίτισσα και κάθε Ροδίτη.
Να δίνει πίστη σε όσους κουράστηκαν, δύναμη σε όσους παλεύουν και ελπίδα σε όσους τη χρειάζονται περισσότερο.
Χρόνια Πολλά σε όλους. Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες.
