Χθες 23 Ιουλίου 2025 ήταν μια πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη μέρα. Τα είχε όλα. Ξεκινώντας την παραμονή από το πιο απλό, μια επαφή μου με την Θεσσαλονίκη μετά από αρκετό καιρό. Η βραδινή βόλτα και το φαγητό με την αγαπημένη μας Μάγδα και τον άντρα της το Θάνο γέμισε τη βραδινή μας άφιξη.
Η μέρα ξεκίνησε με πολύ μεγάλη συγκίνηση. Ήταν η μέρα της Μαρίας μας. Ήταν η μέρα ολονών μας. Σχεδόν. Η Μαρία σήμερα γιορτάζει τη μέρα που γεννήθηκε και που χθες συμπλήρωσε 22 χρόνια αλλά ταυτόχρονα αυτά τα 22 χρόνια τα γιορτάζει και με την απόκτηση του πτυχίου της Δασκάλας. Σε 4 ακριβώς χρόνια χωρίς να αφήσει ούτε ένα μάθημα πίσω της, χωρίς να δανειστεί μια εξεταστική περίοδο.
Και σ’ αυτή τη μέρα βρεθήκαμε κοντά της όλη η οικογένεια μας.
Στη διαδρομή προς το πανεπιστήμιο ήρθε στο μυαλό μου όλος αυτός ο δρόμος που το Μαράκι μας είχε διανύσει. Ενας δύσκολος δρόμος με πολλές στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες.
Από 10 χρονών έμεινε χωρίς το μπαμπά της. Σ’ αυτή την ηλικία που κάθε παιδί θέλει να διαμορφώσει το αίσθημα της ασφάλειας και την προστασία της οικογένειας η Μαρία μας είχε μόνο τη μαμά της, η οποία πρέπει να πούμε ότι τα κατάφερε τέλεια. Ήρωας η Γιάννα. Παρόλες τις δυσκολίες. Μια εφηβεία πάρα πολύ δύσκολη που η Μαρία την έζησε ασυμβίβαστα και δεν την επέτρεψε να την επηρεάσει καθοριστικά. Αντέδρασε αποφασιστικά με δύναμη βρήκε την αυτοπεποίθηση της, βρήκε την αισιοδοξία της, κρυμμένη μέσα στον πόνο της. Πολλές φορές όμως αυτός ο πόνος μετατρέπεται σε μια αποφασιστικότητα και δύναμη ότι θα νικήσω, ότι το χρωστάω σε πολλούς να νικήσω. Θα νικήσω.
Πέρασε στο Παιδαγωγικό Θεσσαλονίκης, Δασκάλα, ξεκίνησε ο δρόμος, πολύ δύσκολος που στο τέλος όμως η ταμπέλα δεν έγραφε “αδιέξοδο” έγραφε “χαρά και ευτυχία”.
Σήμερα, τη μέρα των γενεθλίων, εισπράττει ένα πολύ μεγάλο δώρο, την αγάπη όλων μας και την χαρά της επιβράβευσης της προσπάθειας της. Το Μαράκι μας έγινε η Δασκάλα η Μαρία.
Ξέρει όμως πολύ καλά ότι αυτός ο δρόμος δεν έχει τέλος. Η αρχή είναι. Δεν τελειώνει σήμερα απλά μπαίνει στην μεγάλη λεωφόρο της ζωής, στον άλλο μεγάλο αγώνα της καθημερινότητας και των αξιών, της απόδειξης των αξιών που έχει αποκτήσει στην προηγούμενη πορεία της. Όπως είπε και ο πρόεδρος του Τμήματος στο χαιρετισμό του οι Δάσκαλοι έχουν πολλούς όμορφους ρόλους να επιτελέσουν με κυριότερο την διαμόρφωση της κοινωνικής ζωής των παιδιών, των οικογενειών τους, της κοινωνίας μας.
Σε όλο αυτό το γιορτινό πλαίσιο υπήρχε μια έντονη παρουσία διά της απουσίας του αλλά νιώθαμε όλοι πως η χαρά του ήταν εξίσου πολύ μεγάλη γι’ αυτό που η κόρη του κατάφερε. Μιλάω για τον μπαμπά της Μαρίας τον αδερφό μου. Θα είναι σίγουρα περήφανος γιατί το Μαράκι του τελείωσε Δασκάλα που ήταν το όνειρό του.
Σήμερα ένιωσα ότι δεν υπάρχουν μόνο δάκρυα χαράς ή δάκρυα λύπης. Μπορούν να συνυπάρξουν δάκρυα λύπης με χαμόγελα. Από την μία να χαίρεσαι και να χαμογελάς και ταυτόχρονα να στεναχωριέσαι και να δακρύζεις.
Μαράκι μου σου εύχομαι μέσα απ’την καρδιά μου να συνεχίσεις με την ίδια αισιοδοξία και τον ίδιο ασυμβίβαστο τρόπο το δρόμο των αξιών και της κοινωνικής προσφοράς .
23-7-2025
