Όσο περισσότερο ο κόσμος αντιδρά στην ακρίβεια και την απόγνωση που αυτή δημιουργεί, τόσο η κυβέρνηση αντιδρά με τα γνωστά της παραμύθια.
Παραμύθι πρώτο:
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός θεωρεί την ακρίβεια απαράδεκτη και συμπάσχει με τους καταναλωτές σε απόγνωση. Αντί να λέει ότι όλα είναι καλά, ξέρει ότι ακόμα και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν μπορούν να εξαπατήσουν τον λαό τη στιγμή που βρίσκεται στο ταμείο του supermarket. Κανείς βέβαια δεν πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός συμπάσχει ειλικρινά με τον κόσμο. Αν συνέπασχε δεν θα είχε δημιουργήσει μια οικονομία των καρτέλ και των ολιγοπωλίων που έχουν βαθιά το χέρι τους στην τσέπη των καταναλωτών.
Παραμύθι δεύτερο:
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για αυτό. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό για αυτό στέλνουμε επιστολές στην Ούρσουλα να βάλει ένα χεράκι. Τώρα πως είναι δυνατόν, η Ούρσουλα να κάνει τη φέτα Ελασσόνας να πουλιέται πιο φτηνά, ή έστω το ίδιο, στην Ελλάδα από ό,τι στη Γερμανία και στην Ιρλανδία; Υποτίθεται ότι η ΕΕ έχει ήδη θεσμούς που επιβάλουν τον ανταγωνισμό μέσα στην ΕΕ. Είτε λοιπόν δεν κάνει καλά τη δουλειά της, είτε δε μπορεί να κάνει τίποτε.
Παραμύθι τρίτο:
Δεν μπορούμε να μειώσουμε τον συντελεστή του ΦΠΑ γιατί αυτό θα μας δημιουργήσει τρύπα στον προϋπολογισμό και θα χρειαστεί να κάνουμε και άλλες περικοπές στην υγεία, στην παιδεία, στις συντάξεις και δεν συμμαζεύεται. Αυτό θέλετε κακοί λαϊκιστές; Η Ισπανία που το δοκίμασε απέτυχε οικτρά.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτό το «επιχείρημα»;
Πρώτον, όταν χρειαστούν λεφτά τα βρίσκουν. Μόλις πρόσφατα ο πρωθυπουργός μίλαγε για τη δημιουργία ενός «Σιδερένιου Θόλου» για την πατρίδα μας. Η,ισραηλινής εμπνεύσεως, άχρηστη και επικίνδυνη αυτή ιδέα σίγουρα δεν θα είναι φτηνή. Από που θα καλυφθούν τότε αυτά τα έξοδα που θα πάνε κατευθείαν στις τσέπες της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας; Θα γίνουν όλα τα χειρουργεία επί πληρωμή και θα βάλουμε δίδακτρα στα πανεπιστήμια;
Δεύτερον, ο ΦΠΑ είναι ένας αντιδραστικός φόρος. Οι οικονομολόγοι τον αποκαλούν «αντίστροφα προοδευτικό», δηλ., το ποσοστό του εισοδήματος που φορολογείται είναι μεγαλύτερο στις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις από όσο στις υψηλότερες. Ήδη στη χώρα μας – και αυτή είναι η αγαπημένη επιλογή της ΕΕ και της τρόικας τα τελευταία χρόνια – η σχέση εμμέσων και αμέσων φόρων χτυπάει τις λαϊκές τάξεις. Σκέφτηκε άραγε η κυβέρνηση να βρει έσοδα από τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, των funds ή των πλουσίων; Ή θα μας ξεφουρνίσει το άλλο μεγάλο παραμύθι ότι η υψηλή φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων, των πλουσίων και των αρπακτικών ταμείων «καταστρέφει την επιχειρηματικότητα»; Πόσο παραπάνω πρέπει να βγάλουν οι αχόρταγοι φίλοι της – και συγγενείς – για να είναι ευχαριστημένοι από μια δραστηριότητα που είναι παρασιτική στην ελληνική οικονομία;
Τρίτον, ο τρόπος με τον οποίον υπολογίζει την δημοσιονομική τρύπα που θα προκύψει είναι «η μέθοδος των τριών». Στον λογαριασμό αυτό δεν βάζει ότι αν μειωθεί ο συντελεστής του ΦΠΑ θα αυξηθούν τα προ φόρων έσοδα και άρα η μείωση των φόρων δεν θα είναι αυτή που λέει ότι θα είναι. Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε ζητήσει από την τρόικα να παραμείνει ο συντελεστής ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% γιατί αλλιώς θα χάνοντας έσοδα, κέρδη και δουλειές. Η τρόικα πείστηκε από τους φίλους της και όντως η απώλεια φορολογικών εσόδων από τον ΦΠΑ ήταν μηδαμινή χωρίς να υπολογίσουμε τους επιπλέον φόρους που εισπράχθηκαν από κέρδη και μισθούς. Τώρα αρνείται να δεχθεί αυτό το επιχείρημα. Άραγε έχει ζητήσει από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο ή το ΚΕΠΕ να κάνει τέτοιους υπολογισμούς; Όχι. Τους κάνει σαν τον χειρότερο μπακάλη, ο οποίος όμως έχει περισσότερο μυαλό από αυτούς και ξέρει καλύτερα τους πελάτες του.
Τέταρτον, ο ισχυρισμός ότι η μείωση του συντελεστή ΦΠΑ δεν θα περάσει καθόλου στους καταναλωτές αποτελεί παραδοχή ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός δεν λειτουργεί στην ελληνική οικονομία και ότι η αγορά των supermarkets είναι ολιγοπωλιακή και ότι υπάρχουν «εναρμονισμένες πρακτικές», κοινώς τακίμια. Έχει κάνει τίποτε με την υποστελεχωμένη Επιτροπή Ανταγωνισμού για να διορθώσει την κατάσταση; Όχι. Χύνει κροκοδείλια δάκρυα για αυτούς που υποφέρουν από την ακρίβεια ενώ ο χορός των υπερκερδών καλά κρατεί με τις ευλογίες της.
Πέμπτον, τα περί Ισπανίας είναι άλλο ένα παράδειγμα κυβερνητικής «μαγειρίτσας». «Ποιος θα ψάξει», σκέφτονται, «τι έγινε στην Ισπανία;» Υπάρχει όμως κείμενο ερευνητών που δημοσίευσε μάλιστα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που αποδεικνύει ότι τα μέτρα της ισπανικής κυβέρνησης είχαν επιτυχία και ότι η μείωση, ή ακόμα και ο μηδενισμός σε ορισμένα αγαθά, του συντελεστή ΦΠΑ σε βασικά αγαθά πέρασε στους καταναλωτές.
Ας πάνε λοιπόν να τα πουν αλλού αυτά τα παραμύθια γιατί ο δράκος του ότι «δε γίνεται τίποτα» έχει πάψει εδώ και καιρό να φοβίζει τον κόσμο.
«Τον ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία!» που έλεγε ο ποιητής.
Σχετική ανάρτηση:
